فعال حوزه مدیا | نویسنده
پرندگان به کارگردانی آلفرد هیچکاک افسانه ای یک شاهکار ترسناک جاودانه است که حتی دهه ها پس از اکرانش همچنان مخاطبان را مجذوب خود می کند. این فیلم بر اساس داستان کوتاه دافنه دو موریه، مفهوم طبیعت را که علیه بشریت می چرخد، می گیرد و آن را به داستانی گیرا و پر تعلیق از وحشت تبدیل می کند. پرندگان با تکنیک های داستان سرایی پیشگامانه، جلوه های بصری فراموش نشدنی و اجراهای باورنکردنی، فیلمی نمادین در ژانر ترسناک باقی می ماند.
این فیلم حول محور شخصیت ملانی دنیلز می‌چرخد که تیپی هدرن در اولین بازی خود نقشی درخشان بازی کرد. ملانی یک جوان اجتماعی است که خود را به یک شهر ساحلی کوچک در کالیفرنیا می‌بیند، جایی که با مجموعه‌ای غیرقابل توضیح و تشدید حملات پرندگان روبرو می‌شود. با تشدید حملات و سقوط شهر در هرج و مرج، ملانی و مردم اطرافش باید برای زنده ماندن از یک پدیده طبیعی بی سابقه و وحشتناک مبارزه کنند.
کارگردانی آلفرد هیچکاک در پرندگان چیزی جز استادانه نیست. او از همان ابتدا با استفاده از طراحی صدا، زوایای دوربین و ویرایش برای ایجاد حس خطر قریب الوقوع، فضایی پر از ناراحتی و تعلیق را ایجاد می کند. توانایی هیچکاک در استخراج وحشت از اشیاء روزمره، مانند پرندگان، لایه‌ای از ترس را اضافه می‌کند که عمیقاً در بین مخاطبان طنین‌انداز می‌شود.اجراهای پرندگان استثنایی هستند. تیپی هدرن در نقش ملانی دانیلز نقش خیره کننده ای ارائه می دهد و زنی در ابتدا با اعتماد به نفس و مستقل را به تصویر می کشد که خود را در موقعیتی غیرقابل تصور می بیند. دگرگونی او در طول فیلم تماشای جذابی است، و بازی ظریف هدرن باعث می‌شود شخصیت او هم قابل ارتباط و هم خاطره‌انگیز باشد.
اجراهای حمایتی راد تیلور، سوزان پلشت و جسیکا تاندی به همان اندازه ستودنی است. نقش راد تیلور از میچ برنر، یک وکیل محلی، حس ثبات را در میان هرج و مرج به ارمغان می آورد، در حالی که سوزان پلشت و جسیکا تندی به نقش های مربوطه خود عمق و پیچیدگی می بخشند.
یکی از مهم ترین دستاوردهای فیلم در جلوه های بصری آن نهفته است. جلوه‌های ویژه، در زمان خود، پیشگامانه بودند و هنوز هم به‌طور قابل‌توجهی تا به امروز به خوبی عمل می‌کنند. توجه دقیق به جزئیات در ایجاد حملات پرنده حیرت انگیز است و مخاطب را روی لبه صندلی خود نگه می دارد. علاوه بر این، استفاده هیچکاک از تکنیک‌های دوربین، مانند برداشت‌های بلند و عکس‌های نقطه‌نظر، بینندگان را بیشتر در تجربیات شخصیت‌ها غرق می‌کند و حس ترس و خطر را تشدید می‌کند.
پرندگان به بررسی مضامین ترس، انزوا، و شکنندگی وجود انسان می پردازد. ما را وادار می کند تا با آسیب پذیری خود در برابر قدرت غیرقابل پیش بینی و طاقت فرسا طبیعت مقابله کنیم. فقدان توضیح واضح برای حملات پرندگان، تعلیق را افزایش می‌دهد و فضایی را برای تفسیر باز می‌گذارد، و به بیننده اجازه می‌دهد تا مدت‌ها پس از اتمام تیتراژ به معنای عمیق‌تر فیلم فکر کند.
موسیقی دلهره آور ساخته شده توسط برنارد هرمان لایه دیگری به فضای وهم آلود فیلم می افزاید. ویولن های جیغ و ملودی های غم انگیز تنش و ترس را تشدید می کند و مدت ها پس از پایان فیلم با تماشاگران باقی می ماند.
پرندگان یک کلاسیک جاودانه است که تسلط کارگردانی آلفرد هیچکاک را با اجراهای جذاب و جلوه های بصری فراموش نشدنی ترکیب می کند. این به عنوان شاهدی بر توانایی کارگردان در برانگیختن ترس و تعلیق واقعی است، حتی زمانی که با موجودات به ظاهر بی‌ضرر مانند پرندگان سروکار دارد. اگر از طرفداران فیلم های ترسناک هستید یا به سادگی از فیلم سازی استثنایی قدردانی می کنید، فیلم The Birds را باید حتما ببینید.
