فعال حوزه مدیا | نویسنده
«رفقای خوب» زندگی هنری هیل را با بازی درخشان ری لیوتا دنبال می کند. این فیلم که در دهه 1950 می گذرد و چندین دهه را در بر می گیرد، کاوشی صمیمی و درونی از سفر هنری که درگیر دنیای مافیای ایتالیایی-آمریکایی می شود را ارائه می دهد.ما شاهد ورود هنری به زندگی جنایی به عنوان یک پسر جوان هستیم که اسیر قدرت و جذابیتی است که با یک پسر عاقل به همراه دارد. با بزرگتر شدن، هنری به یکی از اعضای مورد اعتماد خانواده جنایتکاران لوچس تبدیل می شود، در رتبه های بالاتر می رود و از غنایم ناشی از فعالیت های مجرمانه اش لذت می برد.
با این حال، با گذشت سالها، قدرت و آزادی نامحدودی که هنری از آن لذت می برد، شروع به کاهش می کند. فیلم چرخشی تاریک دارد و خشونت وحشیانه، سوء مصرف مواد مخدر و پارانویایی را به تصویر می‌کشد که در زندگی هنری در حالی که او در دنیای خائنانه جنایات سازمان‌یافته می‌گذرد، نفوذ می‌کند.
«رفقای خوب» فیلمی نمادین به کارگردانی مارتین اسکورسیزی است که در سال 1990 اکران شد و ثابت کرده است که یک شاهکار سینمایی و یک درام جنایی بسیار تأثیرگذار است. این فیلم که بر اساس کتاب “Wiseguy” نوشته نیکلاس پیگی ساخته شده است، ظهور و سقوط هنری هیل، یک اوباش واقعی را روایت می‌کند و تماشاگران را با نگاهی سرسختانه به زیر شکم تاریک جنایات سازمان‌یافته آشنا می‌کند.
مارتین اسکورسیزی که به خاطر داستان سرایی استادانه و توانایی در به تصویر کشیدن واقعیت های تلخ زندگی شهرت دارد، با «رفقای خوب».او به طرز ماهرانه ای روح دوران را به تصویر می کشد و مخاطب را در دنیای بی ثبات و بی رحم مافیای ایتالیایی-آمریکایی غوطه ور می کند.
کارگردانی اسکورسیزی با انرژی جنبشی و جلوه‌های بصری تلطیف‌شده‌اش مشخص می‌شود و از تکنیک‌هایی مانند عکس‌های ردیابی طولانی و فریم فریم برای افزایش تنش و ایجاد حس ناراحتی استفاده می‌کند. سرعت فیلم بی عیب و نقص است، لحظاتی از سبک نمایی، خشونت، و تفکر را بدون زحمت در هم می آمیزد و به یک تجربه سینمایی فراموش نشدنی می انجامد.
بازی‌های «رفقای خوب» چیزی غیرعادی نیست. ری لیوتا هنری هیل را با تعادلی عالی از جذابیت و تهدید به تصویر می کشد و عمق و پیچیدگی را به شخصیتی می بخشد که به طور همزمان فریبنده و از نظر اخلاقی مذموم است.
جو پسی بازی برنده اسکار را در نقش تامی دویتو ارائه می‌کند، توپی شل که خلق و خوی انفجاری و غیرقابل پیش‌بینی بودن آن لایه‌ای از تنش را به روایت اضافه می‌کند. بازی پشی هم ترسناک و هم گیرا است و ردپایی پاک نشدنی در فیلم بر جای می گذارد.
رابرت دنیرو، یکی از همکاران مکرر اسکورسیزی، در نقش جیمی کانوی، یک اوباش کارکشته که جذابیتش یک اپراتور حیله گر و بی رحم را نقاب می زند، می درخشد. بازی دنیرو مغناطیسی است و شدت آرامی را منتشر می کند که حتی در آرام ترین لحظات فیلم نیز باقی می ماند.
“رفقای خوب” به طور گسترده ای به عنوان یک تغییر دهنده بازی در ژانر جنایی شناخته می شود. فیلمنامه فشرده، داستان سرایی جذاب و اجراهای استثنایی، جایگاه آن را به عنوان یک سنگ محک فرهنگی مستحکم کرده است. تاثیر فیلم را می توان در فیلم های جنایی متعدد بعدی هم از نظر ساختار روایی و هم از نظر سبک بصری مشاهده کرد.
